Sadece birkaç dakikayla kurtardığı zaman insanı özellikle mutlu eden bir eylem. Evde başka kuru fasulye yoksa etkisi daha da güçlü olur. Benim evde yoktu, ne varsa hepsini akşamdan küçük bir tencereye koymuş ve üstüne su doldurmuştum.
Masadan fırlayıp mutfağa koşup da diplerinin tutmadığını veya yanmadıklarını gördüğünüz zaman hissettiğiniz anlık mutluluk anlatılamaz. Dünden fasulye piyazı yapmaya karar vermişsinizdir, ne zamandır yememişsinizdir, canınız istemiştir. Sabah ilk iş olarak da gece boyunca suda bekleyen fasulyeleri ocağa koymuşsunuzdur. Sonra da oturup makale yazmaya, Pinterest panolarınıza görsel eklemeye falan başlamışsınızdır. İşinize fena halde daldığınız bir anda birden fasulyeler aklınıza gelir. O anda iş - güç önemli olmaktan çıkmıştır, kuru fasulyeleri kurtarmak hayatınızın biricik amacıdır.
Benim gibi ocağa koyduğu yemeği unutmakla ilgili sevimsiz anıları olan biriyseniz, fasulyelerin yanmamış olması gününüzü aydınlatır. 5 dakika falan daha gelmeseniz yanabileceklerini, en azından diplerinin tutabileceğini fark edince zamanlamanıza hayran olur, kendinizle gurur duyarsınız. Biraz fazla haşlanmışlar ve tencerenin kenarlarına yapışmışlardır ama bunun lafı bile olmaz.
Ocağı kapatır ve mutlu bir şekilde salona dönersiniz. O sırada, sanırım makale yazarı ve içerik editörü olarak çalışıyor olmanın etkisiyle, konuyu yazıya dökebileceğiniz aklınıza gelir, gidip birkaç fotoğraf çekersiniz. Sonra yazıyı yazarsınız. Bittiği zaman da yayınlarsınız. Bu cümleye de noktayı koyunca yapacağım gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder