Gördüğün Korkunç Şeyin Kabus Olduğunu Anladığın O Şahane An

Daha birkaç gün önce yaşadım da söylüyorum; paha biçilmez bir andır. "Oh, neyse ki kabusmuş" dersin ve daha zamanın varsa uykuna kaldığın yerden devam edersin. Kalkman gerekiyorsa da dert etmezsin, çünkü gördüklerinin gerçek olmadığının verdiği  keyif vardır üstünde.

Karabasan enteresan bir şey; uykuda olduğundan herhalde, yaşadıklarının ne kadar mantıksız olduğu hiç aklına gelmiyor. Bütün o saçma sapan, ürkütücü şeylere senin günlük hayatınmış gibi veya gayet normal, olabilecek şeylermiş gibi bakıyorsun. 

Ben geçen gece tek katlı, yanında çeşme olan bir evde yaşadığımı gördüm mesela. Kızım da vardı ama gerçekte olduğu yaşta değildi, daha küçüktü. Köpekleri evin yanındaki çeşmenin orada ayaklarıma doğru pisleyen iki ergen eve girdikleri zaman beyaz bir beşiğin içinde oturuyordu. O da mantıksızdı, çünkü beşikte yatacak kadar küçük değildi. Üstelik bakıcısı da beşikte, yanında oturuyordu; sanki o da çocuktu. Arap bacı kılıklı bir hatundu.

Gece saatleriydi, gençler arkamdan eve girmişlerdi, birkaç dakika için nazik davranmışlardı ama şimdi sağa sola pis pis bakıyorlardı, kızıma zarar verecekler diye ödüm kopuyordu. 

Orada yaşamadığım, kızımın o yaşta olmadığı, beşikte yatmak için büyük olduğu, hiçbir zaman bir bakıcısının olmadığı, bakıcıyla aynı beşikte ne işinin olduğu aklıma bile gelmiyordu; hepsi normaldi sanki, olması gerektiği gibiydi. 

Tam gençlerden biri kapüşonunun altından bana doğru korkunç korkunç bakarken gözlerim açıldı. Bir an "Rüyadır inşallah" dediğimi hatırlıyorum, o anda da anladım rüya olduğunu. Nasıl rahatladığımı anlatamam. Daha önce de birkaç kere başıma gelmiştir bu, çok mutlu oluyor insan.

Rüyalarınızı hatırlar mısınız? Ben neredeyse hiç hatırlamam, bunu da, sabaha yakın saatlerde görmüştüm, kalkınca bazı şeyler aklıma geldi, not aldım sırf bu yazıyı yazmak için. Yazdım bitti, yayınlayayım bari.