Bu ilk defa yaşadığınız bir şey değildir aslında, daha önce de olmuştur, o yüzden çamaşırları makineye koyarken ceplerine bakma alışkanlığı edinmeye çalışmışsınızdır. Ama işte, kış günlerinde , hele bir de nezle olduysa olduysa bütün çantalarına ve cepli kıyafetlerine kağıt mendil, kağıt havlu, bir parça katlanmış, yumuşak tuvalet kağıdı gibi şeyler koymak durumunda kalabiliyor insan; hangi birini unutmayacak?
N'apacaksınız,cebinde kalmış olan parçalanmamış kağıt mendil topağını çöpe attıktan sonra pencereden silkelersiniz.
Montu giyip dışarıya çıktığınızda hiçbir şey olmayabilir veya şöyle bir şey olabilir:
Sinir içinde, söylene söylene montu giyip evden çıkarsınız. Ters giymişsinizdir kendisini bu arada. İki tarafı doku olarak aynıysa, bir yandan da acele ve kızgınlıkla hareket ettiğiniz için bunu o anda fark etmezsiniz. Azıcık yürüdükten sonra ellerinizi ceplerinize sokmak istersiniz ama hangi ceplerinize? E, bunun cepleri vardı? Yoksa yok muydu? Yok canım, vardı...tarzında kısa bir düşünce karmaşası yaşadıktan sonra ters giydiğinizi anlarsınız.
Sonra, hava soğuk olmasına rağmen size birden sıcak basmış gibi montu çıkarır ve düz olarak tekrar giyersiniz. Böylece her şey yerli yerine oturur, hayat, bir sonraki aksiliğe kadar sorun çıkmadan devam eder.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder