2 - 3 ay önce Sevcan akşam yemeği olarak yememiz için fırına poşet içinde koyduğu tavukları böyle cayır cayır, ışıl ışıl, alevler içinde yakmaktayken çalan kapıyı açıp da misafir gelen 2 arkadaşımı gördüğümde söylediğim söz.
Olay şu şekilde cereyan etti; Sevcan birkaç gün bana kalmaya gelmişti. O gün akşam yemeğinde fırında tavuk yiyelim demiştik, yemeği o yapacaktı. Salonda oturmuş çalışıyordum, Sevcan da mutfakta yemek için uğraşıyordu. Bir ara bir panik hali içinde gelip mutfakta yangın çıktığını beyan etti. Gittim ki mutfağın genelinde durum sakin fakat fırının içinde birtakım alevler neşe içinde dans ediyorlar. Fırın tepsilerimden biri baya eskimişti, ne kadar telle ovsam, bulaşık makinesinde yıkasam da yüzeyinde bir şeyler kalıyordu. Fırın poşetiyle o şeylerden bir kısmı reaksiyona girmiş galiba. Ama nasıl neşeli bir reaksiyon, fırında gece kulübü açılmış sanki, yanar döner ışıklar döne döne şey yapıyorlar böyle.
Mutfağın yandığını görsem böyle dalga geçecek halim yoktu tabii de, baktım en fazla fırına bir şey olacak, Sevcan da bu alevli ve dramatik olaya yol açmış olmanın ızdırabı içinde kıvranıyor, onun eziyetini arttırmak için elimden geleni yaptım. Közlensin diye fırına attığım patlıcanlar patladığı zaman da o benle dalga geçmişti, oh olsun! Dört döndü olayın kendi kusuru olmadığını, katilin eski tepsi olduğunu kanıtlayabilmek için. Oturup gittii gitti gül gibi tepsi diye ağlasaydım daha da bozulacaktı ama ne de olsa heyecanlı anlardı bunlar, insan hemen düşünemiyor böyle şeyleri.
Fırına da bir şey olmadı sonuçta. O tepsiyi sırf daha yenisini almadım, lazım olabilir diye tutuyordum evde zaten, onu atmak gerekti o kadar.Allah başka keder vermesin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder